Acties

Wat hebben huisartsen zich toch gek laten maken. Met dikke nota’s en vergezichten van de eigen landelijke organisaties, maar ook met plannen van adviesorganen die doorgaans ver van de werkvloer afstaan. Met oprispingen van overheid, verzekeraars en de NPCF, ooit een club die hun patiënten vertegenwoordigde, maar nu blijkbaar de nieuwe vijand. Huisartsen moeten innoveren, moderniseren, (eindelijk eens) samenwerken, concurreren, delegeren, automatiseren, onderhandelen, protocolleren, adviseren, vraaggestuurd werken, nascholen et cetera. Zeggen al die stuurlui. De huisarts wordt een - weliswaar onmisbaar - lid van het team van eerste lijnsadviseurs, die de klant - zonodig - naar elkaar beconcurrerende tweede lijners mag loodsen. Alles onder regie van hitsige zorgverzekeraars. ‘Nee, u doet het helemaal niet fout, waarde huisarts, maar tóch moet het anders. U bent ouderwets, niet sexy, en dat gaat ten koste van uw effectiviteit en doelmatigheid. Maar wij passen dat voor u aan. Toch niet erg dat we daarvoor uw eigen onkostenvergoeding gebruiken?’

Ik kan mij die 3000 huisartsen in de Jaarbeurs en de duizenden die thuis op de winkel moesten passen, wel voorstellen. Je wórdt geregeld, of je nu je best doet of niet. Het maakt allemaal niets uit. De overheid past de marktwerking selectief toe over de rug van professionals en patiënten, en spreekt dan omfloerst van ‘gereguleerde marktwerking’. Keuzevrijheid op basis van kwaliteit en vertrouwen wordt in feite beperkt.

De regie van de eerste lijn hoort bij de huisarts, nergens anders. De huisarts hoeft helemaal niet te veranderen; hij moet gewoon blijven doen wat ie doet en niet te bang zijn om de rol van poortwachter weer ferm op zich te nemen. De niet-de-krenten-uit-de-pap pikkende medisch specialist wil dat ook. In deze tijd van onbeperkte toegankelijkheid van medische kennis, van valse voorspiegelingen (zie blz. 150), van eigen financiële bijdragen, heeft de patiënt behoefte aan professionele steun en op zijn persoon toegesneden onafhankelijke en actuele informatie. Dat doet een goede huisarts al jaren, dus waarom zou je hem voor de voeten lopen of afknijpen? Huisartsen zouden daarbij wel meer invulling mogen geven aan het begrip ‘eigen huisarts’. Het aantal patiënten dat het met een palet aan ‘niet eigen’-huisartsen moet doen, stijgt onrustbarend.

Ben V.M.Crul