Voortschrijdend inzicht
1 reactieEen vrucht met door prenataal onderzoek ontdekt downsyndroom vormt niet langer een (bijna) automatische indicatie voor een abortus. Jarenlang heb ik zwangere vrouwen geadviseerd om bij het vinden van trisomie 21 toch te kiezen voor zwangerschapsonderbreking. Ik ben en was niet de enige.
Een kind op de wereld zetten met een dergelijke onbehandelbare aandoening, met veel comorbiditeit in het verschiet en met een zo’n grote belasting voor het gezin, dat leed kon toch worden voorkomen? Het artikel van niet-praktiserend kinderarts Roel Borstlap, Downsyndroom mag er zijn heeft mij fors aan het denken gezet. Hoe zeker is zeker?
Niet dus, en dat is het boeiende aan het artsenvak. In ieder geval ziet de wereld er voor een mens (is patiënt nog het juiste woord?) met het downsyndroom inmiddels heel anders uit dan dertig jaar geleden. Geen vanzelfsprekende en automatische indicatie voor abortus meer, zou ik zeggen. Maar wie ben ik? Plaats uw reactie op de website onder Borstlaps artikel (‘Downsyndroom mag er zijn’) en vul ook de poll in.
Tja, soms moet je vermeende zekerheid inruilen voor onzekerheid en daarmee weer professioneel leren omgaan: in onze inmiddels overgeprotocolleerde gezondheidszorg een (genees)kunst die artsen dreigen te verliezen. Weg met dat kookboek. Kritisch blijven kijken en continu letten op voortschrijdend inzicht, ook bij nieuwe diagnostiek en therapie.
Zo blijkt de sleutelgattechniek bij rugherniaoperaties wel sexy en gewenst maar blijkt ze uiteindelijk minder effectief dan de conventionele benadering en worden borst-, long- en prostaatkankerpatiënten misschien te vaak mishandeld in plaats van behandeld (Veel borstkankerpatiënten onnodig behandeld).
Of voortschrijdend inzicht ook voor de politiek geldt? Ik zou het graag willen geloven. Met verbijstering volg ik de argumentaties rond de brief aan de Kamer over winstuitkering publieke sector (zie NieuwsReflex, Kabinet: 'Minder commercie in de zorg'). Een 41 kantjes tellend schrijven, geïnspireerd door fraude en uit de hand gelopen escapades van zorginstellingen Meavita, Philadelphia en IJsselmeerziekenhuizen. En voor het gemak (maar volkomen ten onrechte) wordt daar ook het Slotervaartziekenhuis nog even bij getrokken.
Wat een gezwabber. Ik hoor het Ab Klink in navolging van zijn voorganger Hans Hoogervorst als mantra nóg verkondigen: juist door meer marktwerking en concurrentie zou de zorg niet alleen goedkoper maar kwalitatief ook véél beter worden. Logisch toch? Maar nu wordt de ruimte voor de vrije markt, ‘de ondernemende cowboys’ zoals VWS dat noemt, weer beperkt om de focus toch maar vooral op de kwaliteit van de zorg te richten. Prima, maar snapt u het nog?
Ben Crul
Rieneke Sijderius, bedrijfsarts
, Kortgene
Bij het lezen van het hoofdredactionele artikel over marktwerking van Ben Crul kreeg ik een déjà vu. Weet u nog dat in 1994 de Arbowet werd ingesteld? Iedere werkgever moest zich voor zijn personeel aansluiten bij een arbodienst. En die arbodienst mo...est verplicht vier kerndeskundigen in huis hebben: een arbeids- en organisatiedeskundige, een veiligheidskundige, een arbeidshygiënist en een gecertificeerde bedrijfsarts. Marktwerking was toen ook al het toverwoord.
Nou, dat hebben we geweten. Sommige ondernemers roken het grote geld en richtten nieuwe arbodiensten op. Men ging elkaar beconcurreren op centen en niet op kwaliteit. Na de aanvankelijk rooskleurige start konden veel nieuw opgerichte arbodiensten/ondernemingen het niet volhouden en gingen failliet of werden opgekocht. Van de naweeën hebben we nog steeds last. Het gaat om geld en niet over verantwoorde zorg. En in 2006 besloot het kabinet dat de verplichte aansluiting met arbodiensten toch niet zo handig was, alleen de verzuimbegeleiding door geregistreerde bedrijfsartsen bleef bestaan. Voor de zoveelste keer werd heel veel kennis en ervaring met het badwater weggegooid.
Leert de politiek dan niets uit het verleden of gaat het alleen om ‘punten’ scoren die goed staan op het cv?
Kortgene, juli 2009
Rieneke Sijderius, bedrijfsarts