Een goede dokter - Jos van Bemmel
1 reactie‘Mijn dokter is een goede dokter, hij heeft me niet zieker gemaakt.’ Het tegeltje met deze wijsheid
siert al jaren mijn spreekkamer.
Ik probeer een goeie dokter te zijn, wat evenwel niet blijkt uit de zeer magere 6,1 die ik scoor op ZorgkaartNederland.nl. Deze smet op mijn blazoen is te wijten aan twee boze patiënten die anoniem vuil spuien. Als goedmakertje scoor ik gelukkig een 8,5 bij een grootschaliger tevredenheidsonderzoek uitgevoerd door onderzoeksbureau Argo, met CQ-indexen en dat soort afkortingen.
Ik probeer een goeie dokter te zijn, die weet dat nietsdoen het bijna altijd wint van (te) veel doen. Handen op de rug, afwachten. Tijd heelt, tijd is de vriend van de huisarts.
Onlangs heb ik honderd dagen niets aan patiëntenzorg gedaan. Een minisabbatical. De praktijk werd draaiende gehouden door waarnemers en directe collega’s. Kwantitatief minder zorg dan normaal. Zoals verwacht zijn er in deze periode – minder zorg is betere zorg – minder patiënten in mijn praktijk overleden dan in die van mijn collega’s. Eén patiënt in mijn praktijk versus vier en zes bij de collega’s. Juist mijn absentie maakte me tot een goeie huisarts, omdat ik mijn patiënten honderd dagen lang niet zieker heb kunnen maken, luidde mijn conclusie.
Totdat mijn assistente het lijstje liet zien van mijn patiënten met een infauste prognose. Een stuk langer dan dat van de collega’s. Misschien hebben de patiënten wel gewoon gewacht tot ‘de echte dokter’ weer terugkwam. Maar ook in dat geval ben ik een goeie dokter. Toch?
Jos van Bemmel, huisarts
Meer Veldwerk-columns
Gert Roos
Huisarts, Laren
Beste Jos, wat een mooi klein stukje. Het gedichtje ken ik goed: mijn vader gaf het mij volstrekt voortijdig. Ik zat toen te studeren voor mijn eerste tentamen anatomie en snapte zelfs niet bij benadering wat ik hiermee aan moest: béter maken, daar g...ing die toekomst toch over ? Genezen en redden...
Diezelfde verbijstering zie ik bij patiënten als ik ze deze regels wel eens voorhoud. Er ontvalt ze een illusie: die dokter zou toch zorgen, voor mij, voor mijn gezondheid ?
Ik denk dan terug aan dat moment lang geleden, mijn anatomie boek open voor me, mijn vader met dat onbegrijpelijke gedicht, mijn verwarring. Dat brengt begrip, en mildheid.
Ik denk dat de meeste onvoldoendes die onze patiënten ons geven terug te voeren zijn op juist díe spagaat: de projectie van de patiënt versus het bezonken inzicht van de dokter: ik ben óók maar een mens.
Gewoon doorgaan Jos, mens blijven ! Je bent er goed in.
Hartelijke groet,
Gert