Onderwijsvernieuwing verdient draagvlak

Het is goed dat de opleiding tot arts en medisch specialist onder de loep wordt genomen. Het competentiegerichte onderwijs biedt veel mogelijkheden tot verbetering van de zorg, vooral doordat er meer wordt gekeken naar de competenties op het gebied van empathie en communicatieve vaardigheden. Hierbij wel een kanttekening: ik wil ook geen empathische, zeer communicatieve dokter zonder vakkennis.

Het beroep van arts is een soort roeping. Er moet een motivatie aan ten grondslag liggen waardoor je lang wilt studeren om het doel ‘arts’ te bereiken. Ligt er dan niet juist een uitdaging voor het begintraject? Laten we criteria ontwikkelen die helpen de juiste kandidaten te selecteren. Het is toch zonde als pas bij de specialisatie blijkt dat een kandidaat heel wezenlijke competenties mist. Decentrale selectie is hiervoor een goed instrument. De aspirant-student wordt verplicht na te denken over zijn motivatie.

Het voorkomt instroom van mensen die eigenlijk niet precies weten wat ze willen doen. Bijvoorbeeld bollebozen met een examengemiddelde boven de 8, maar die niet goed weten waarom ze geneeskunde kiezen. Laat ook hen hun motivatie opschrijven en meedoen aan de selectie. Wat is hier tegen? Je slaat twee vliegen in één klap. Aan de poort wordt al een eerste selectie gemaakt en je beperkt ongemotiveerdheid in de opleiding.

In de basisopleiding moet extra aandacht worden gegeven aan de competentieontwikkeling. In die fase kan nog worden bijgestuurd. De opleidingen moeten dan wel bereid zijn kandidaten echt aan te spreken en consequenties te trekken uit een gebleken gebrek aan competenties. Zo wordt de specialistische opleiding wat deze hoort te zijn: een gedegen opleiding tot ontwikkeling en toepassing van de vakkennis passend bij het specialisme.

Houten, maart 2010
Wil Duits, bedrijfsarts

Naar de brievenrubriek