‘Bedrijfsartsen kijken te weinig naar gedrag’

Dolf Algra onderscheidt drie soorten bedrijfsartsen: de clinici (200), organisatiegerichte bedrijfsartsen (150) en verzuim-bedrijfsartsen. Het grootste deel van de ruim 2000 bedrijfsartsen is dus momenteel een verzuim-bedrijfsarts (MC 42/2011: 2570).

Zij werken met verzuim en wel op een repressieve manier. Bij verzuim moet de bedrijfsarts de legitimiteit ervan bepalen: is er inderdaad een ziekte die de werknemer verhindert zijn werk te doen?

Deze bedrijfsarts lijkt in veel opzichten op de verzekeringsarts. De verzekeringsarts beoordeelt in het kader van de sociale vezekeringswetgeving en de bedrijfsarts in het kader van het arbeidsrecht.

Algra stelt dat zo’n verzuim-bedrijfsarts zich bezighoudt met beoordelen, begeleiden en behandelen. Maar... dat kan nooit allemaal door een bedrijfsarts worden gedaan, want het noodzakelijke vertrouwen voor begeleiding en behandeling wordt tenietgedaan door de vermeende strengheid van de repressieve beoordeling.

Een voorbeeld. Stel ik acht het verzuim inderdaad door een ziekte verklaard. En vanuit mijn deskundigheid vind ik dat de werknemer zich onder behandeling van een psycholoog moet stellen. Als de werknemer dat niet doet, heb ik een probleem. Vanuit mijn oordelende primaat moet ik stellen dat de werknemer niet meewerkt aan zijn herstel.

En dat heeft consequenties. Bijvoorbeeld voor de loondoorbetaling. Maar ik mag de werknemer niet met dit oordeel verrassen. Bij de verwijzing moet ik dus stellen: ‘Ik wil dat u zich onder behandeling stelt van een psycholoog. Als u dat binnen twee weken niet gedaan hebt, zal ik dit duiden als niet meewerken aan uw herstel. Daar kan de werkgever een sanctie op stellen’. Het zal duidelijk zijn: de combinatie van beoordelen en begeleiden is onmogelijk.

Roel Melchers, bedrijfsarts in Houten

• Meer brieven