Protocolhandelen

Uitzonderingen bevestigen de regel, bleek afgelopen maand maar weer bij een ongeval.

Een 96-jarige vrouw rijdt twee fietsers en een voetganger aan als ze met een slakkengangetje in haar autootje achteruitrijdt. De fietsers en voetganger raken lichtgewond, de auto is beschadigd,
mevrouw overstuur. De hulpdiensten rukken uit met groot materieel.

Ondertussen biedt een vriendelijke voorbijganger, Remco genaamd, een van de gewonde fietsers een plekje in zijn auto aan, om even tot rust te komen. Als de hulpdiensten arriveren, informeren ze bij de vrouw in de auto hoe het met haar is. Een beetje pijn in haar nek, zegt ze.

Dan slaat het protocolhandelen toe. Verkeersslachtoffer met nekpijn, dat betekent planken en met gestabiliseerde nek horizontaal afvoeren! Dus moet deze vrouw per se op de plank. Dat kan niet in de auto. Mevrouw mag zich niet bewegen en mag dus niet uit de auto, zegt het protocol. Brandweer erbij, dak van de auto afgeknipt, mevrouw geplankt en afgevoerd. Protocol.

De vrouw mankeert niets aan haar nek, zo blijkt in het ziekenhuis. Die kans was ook niet zo groot, natuurlijk. Ze was immers ook zelf in de auto van Remco gestapt. Maar protocol is protocol.

Die auto is ondertussen total loss. En het was overigens niet Remco’s auto, maar die van een vriend. Geen verzekering die de schade dekt. Verzekeringsprotocol. Wat zegt de woordvoerder van de verzekering? Wat is zijn advies aan de Remco’s van deze wereld bij een vergelijkbaar incident? ‘Niet doen.’

Hieruit blijkt maar weer dat als je een protocol toepast zonder erbij na te denken, de kans op iatrogene schade groot is. Op vele fronten.

Paul Brand, kinderarts

Bekijk het filmpje van het Noordhollands Dagblad