‘Verkeerde behandeling uitgevoerd’, noteert de physician assistant tijdens een oogcontrole bij patiënte, een vijftiger. Ze had een maand eerder een laserbehandeling ondergaan vanwege ‘storende nastaar’ in het rechteroog. De beklaagde oogarts blijkt haar echter behandeld te hebben voor glaucoom (YAG-PI).
Deze huisarts verwees een patiënt (de echtgenoot van klaagster en de vader van de partner van de huisarts) naar de neuroloog, terwijl zij niet de huisarts van die patiënt is. Klaagster verwijt de huisarts onder meer dat zij misbruik maakte van haar positie als arts bij haar contacten met het ziekenhuis.
De echtgenoot van klaagster is opgenomen in een hospice waar de huisarts de medische zorg verleende. De echtgenoot is, na palliatieve sedatie, een maand later overleden. Klaagster verwijt de huisarts dat zij onvoldoende informatie heeft gegeven over de palliatieve sedatie bij haar echtgenoot en onzorgvuldig heeft gecommuniceerd.
Een huisarts levert sinds 1993 de huisartsenzorg op een woonlocatie voor mensen met een (ernstige) verstandelijke beperking. In 2016 is de samenwerking tussen de huisarts en de instelling vastgelegd in een schriftelijke overeenkomst, met een opzegtermijn van drie maanden. Iets meer dan drie maanden voor hij per 1 april 2020 met pensioen gaat, zegt de huisarts de overeenkomst met de instelling op.
Deels gegronde klacht tegen psychiater. Op verzoek van Veilig Thuis heeft de psychiater een verklaring over zijn patiënte (klaagster) gegeven. Klaagster verwijt de psychiater onder meer dat hij daarmee zijn beroepsgeheim heeft geschonden. Het regionaal tuchtcollege oordeelt dat de psychiater zonder haar toestemming informatie – in dit geval van vermoeden van kindermishandeling door klaagster – aan Veilig Thuis mocht verstrekken.
Deels gegronde klacht tegen psychiater. Op verzoek van Veilig Thuis heeft de psychiater een verklaring over zijn patiënte (klaagster) gegeven. Klaagster verwijt de psychiater onder meer dat hij daarmee zijn beroepsgeheim heeft geschonden. Het regionaal tuchtcollege oordeelt dat de psychiater zonder haar toestemming informatie – in dit geval van vermoeden van kindermishandeling door klaagster – aan Veilig Thuis mocht verstrekken.
De ouders van een in 2019 door suïcide overleden (jongvolwassen) patiënt dienen een klacht in tegen een psychiater, die de patiënt in 2017 enkele maanden heeft behandeld. De patiënt leed aan suïcidale klachten, waarvoor de psychiater medicatie voorschreef.
Klager is betrokken geweest bij een ongeval waarbij zijn auto werd aangereden door een andere auto. Hij heeft bij de verzekeraar van de tegenpartij van dit ongeval een claim ingediend voor de lichamelijke (whiplash)klachten die hij daarna had en die volgens hem een gevolg van het ongeval waren.
De patiënt die een klacht indient heeft zodanige medische problemen dat ze niet zelf naar de huisartsenpraktijk kan komen, en afhankelijk is van bellen of mailen. Toen haar voormalige huisarts met pensioen ging, namen twee andere huisartsen de praktijk kortdurend over, waarna de betreffende huisarts praktijkhouder is geworden.
Opnieuw is bij het tuchtcollege een klacht ingediend over grensoverschrijdend gedrag van een arts tegenover een collega. Tijdens een zitting bij het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam op 9 april klaagde een physician assistant (PA) een neurochirurg aan voor grensoverschrijdend gedrag en intimidatie op de werkvloer.
Een 91-jarige vrouw heeft al twee weken last van onder meer hoofdpijn, koorts, pijn in de romp, benauwdheid, hoesten en extreme vermoeidheid. Een bloedonderzoek wijst uit dat de patiënt een D-dimeerwaarde van 5373 heeft, terwijl de normaalwaarde minder dan 900 is. Volgens de richtlijnen wordt dan direct doorverwezen naar een internist of longarts, omdat er sprake kan zijn van een longembolie. Maar de huisarts in deze tuchtzaak doet dat niet.
De klacht heeft betrekking op de zorg die de huisarts aan klager heeft verleend toen deze zich meldde met lagerugpijnklachten. De huisarts heeft vragen gesteld over zijn klachten, maar geen lichamelijk onderzoek gedaan. Klager is daarna nog twee keer terug geweest in de huisartsenpraktijk en heeft toen zwaardere pijnmedicatie gekregen. Vervolgens is er geen contact meer geweest en is klager op zijn initiatief geopereerd aan een hernia.
Bij klager is vastgesteld dat hij een agressieve vorm van nierkanker heeft. Zowel de vaste huisarts als de waarnemend huisarts heeft klager tijdens meerdere consulten gezien. Klager dient tegen beide huisartsen een klacht in. Klager verwijt hun dat zij hem niet eerder hebben ingestuurd voor een scan, terwijl bij eerder bloedonderzoek al hoge ontstekingswaarden zijn gemeten en hij vaker met klachten is langsgekomen.
Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden bevestigt in hoger beroep het oordeel van de voorzieningenrechter. Namelijk dat de beruchte website zwartelijstartsen.nl terecht offline moest.
Het gerechtshof heeft een Brunssumse huisarts veroordeeld tot een gevangenisstraf van zeven jaar en een beroepsverbod van veertien jaar. Hij heeft vier van zijn patiënten verkracht tijdens lichamelijk onderzoek.
‘Deze uitspraak vergt een zorgvuldige herformulering van de hier neergezette jurisprudentie. Want die wijkt af van de rechtsregel’, reageert huisarts en jurist Roelf Norg op de uitspraak van het Centraal Tuchtcollege (CTG). ‘Helaas is beroep niet meer mogelijk.’
Bij klaagster (88) is 21 jaar geleden borstkanker vastgesteld, waarna een borstsparende operatie heeft plaatsgevonden. Eind 2022 zijn plekjes op haar borst ontstaan.
Ook tegen de specialist ouderengeneeskunde, tevens supervisor van de anios in de hierboven besproken zaak, diende klaagster een klacht in, en wel over de wijze waarop hij supervisie heeft uitgeoefend op het handelen van de anios.
Een patiënt verblijft sinds mei 2022 in een verpleeghuis vanwege dementie. Een verpleegkundig specialist is haar regiebehandelaar en de specialist ouderengeneeskunde – over wie deze uitspraak gaat – is haar intervisor. Vanaf oktober 2022 is de patiënt steeds onrustiger, slaapt nauwelijks, is geagiteerd en heeft steeds vaker woedeaanvallen en decorumverlies. De specialist ouderengeneeskunde schrijft haar daarom op 17 oktober risperidon voor.
Klager meldt zich ziek vanwege burn-outklachten. In het kader van zijn re-integratietraject is een bedrijfsarts ingeschakeld voor een second opinion. Klager dient een klacht in tegen deze bedrijfsarts: zij is niet onafhankelijk gebleven in haar rol (zij kende de bedrijfsjurist van de werkgever en de eerste bedrijfsarts van een eerdere werkkring) en zij heeft de terugkoppeling van de second opinion niet rechtstreeks en gelijktijdig aan de werkgever en klager gestuurd.
Klager is in het kader van zijn ziekmelding bij deze arboarts, werkzaam onder supervisie van een bedrijfsarts, op consult geweest voor een probleemanalyse. Klager dient een klacht tegen de arts in: de arts heeft een verkeerde diagnose gesteld, een onjuiste probleemanalyse gemaakt en een onjuiste verklaring afgegeven en zich niet aan de STECR-werkwijzer Arbeidsconflicten (2022) gehouden. Ook heeft de arts hem niet doorverwezen voor een second opinion.
De internist die tijdelijk geschorst is vanwege seksueel grensoverschrijdend gedrag richting drie vrouwelijke coassistenten lijkt toch meer op zijn kerfstok te hebben. Via een kort geding wil hij de IGJ dwingen om de rapporten hierover in te trekken.
Een 75-jarige man loopt na een val op zijn elleboog een humerusfractuur op. In het ziekenhuis beoordeelt een anios, die sinds vier maanden op de afdeling Orthopedie werkt, in overleg met zijn supervisor de röntgenfoto en de CT-scan.
Huisarts Rob Elens schreef in coronatijd offlabel middelen voor, iets waar oud-minister Hugo de Jonge zich mee bemoeide. Het Centraal Tuchtcollege tikte De Jonge op de vingers. Maar is er nu ook duidelijkheid over het voorschrijven van medicatie buiten de richtlijnen om?
‘Vlug! Nooit meer terugkomen bij mij! Nooit meer!’ Daarmee eindigt een consult van een 70-jarige huisarts met de moeder van een zoon met gedragsproblemen – beiden zijn patiënt bij de huisarts. Aan dit consult ging een spoedverwijzing voor de zoon naar een ggz-instelling vooraf. Nadat de huisarts op verzoek van de instelling telefonisch aanvullende informatie verstrekt, besluit de instelling de jongen niet in behandeling te nemen.
