Puberende jongens met kanker

Miguel Angel, Izan, Dani, Pepino en Jorge verblijven op de vierde verdieping van een Spaans kinderziekenhuis. Je zou het niet zeggen - zo energiek zijn de jongens soms - maar ze hebben kanker. Jorge is nieuwkomer en hij voelt zich niet meteen thuis in de vriendenclub van ‘kaalkoppen’. Niettemin vindt hij aansluiting. De Spaanse speelfilm Planta 4a laat zien hoe de jongens hun dagen slijten met rolstoel­basketbal, het plagen van verpleegkundigen en fantaseren over meisjes (let op de hilarische masturbatiescène).

Tijdens één van hun verboden nachtelijke tochten maken ze van zichzelf een röntgenopname - wat een plaatje oplevert van vier skeletten met opgestoken middelvinger. Voor één van de behandelende artsen is de maat vol: hij wil streng optreden tegen zoveel vrijmoedigheid, maar een collega en twee verpleegkundigen tonen begrip. Eén van hen interpreteert de puberale baldadigheid als een moedige strijd tegen een wellicht dodelijke ziekte. Maar de strenge arts laat zich niet zomaar vermurwen: de jongens moeten leren zich op een serieuze manier met hun ziekte te verstaan. Terwijl ze dat, natuurlijk op hun manier, al lang doen - zwalkend tussen hoop en wanhoop, melancholie en uitgelatenheid. Zie bijvoorbeeld Dani, die met een meisje, Gloria, ‘een pact voor het leven’ sluit. Gloria, eveneens kankerpatiënt, belooft weer te gaan eten als Dani zich de noodzakelijke chemotherapie laat welgevallen.

Planta 4a is gebaseerd op een toneelstuk van de Spanjaard Albert Espinosa die zelf als tiener enige tijd op een kankerafdeling doorbracht. De lotgevallen van de jongens zijn wisselend: Jorges gezwel blijkt goedaardig, Pepino overlijdt. Het ‘feestelijke’ einde van de film pakt daarom wat clichématig uit, maar verder deed regisseur Antonio Mercero wonderbaarlijk mooi werk. Op DVD te huur, distributie: Twin Film. << HM