Trots

De kwaliteit en de veiligheid van de gezondheidszorg in Nederland blijven vooruitgaan. Of het nu gaat over vermijdbare sterfte, de resultaten van ons handelen en de wetenschappelijke onderbouwing ervan, de voorlichting aan patiënten, het gaat allemaal steeds beter. De perceptie in de buiten-wereld is echter heel anders. Daar bestaat het gevoel dat er veel misgaat in de zorg. Berichten over misstanden, incompetente hulpverleners, fraude en vooral over medische missers, zijn bijna aan de orde van de dag.

Voeg daarbij de onrust die ontstaat door allerlei nieuwe maatregelen van de overheid en van de zorgverzekeraars, en het beeld is compleet: het gaat niet goed met de zorg in Nederland. Maar dat is dus niet waar. Het gaat juist steeds beter. En hoewel er natuurlijk ook wel eens iets minder goed gaat, is de trend een stijgende lijn. Maar hoe leg je dat nu uit aan ‘de man of de vrouw in de straat’? Het goede nieuws over de gezondheidszorg dringt immers meestal niet door in onze huiskamers
en de ‘missers’ grijpen ons veel meer aan.

Bovenstaand mechanisme werd door Ko Colijn, directeur van instituut Clingendael, treffend beschreven in zijn column in Vrij Nederland, in relatie tot onze perceptie van de toestand in de wereld: ‘Het blijft een moeilijk te verkopen boodschap dat de wereld op de lange termijn bezien veiliger wordt. Het is als met het klimaat en de criminaliteit. De gemiddelde temperatuur stijgt, maar het ene jaar is kouder dan het andere. De misdaad neemt af, maar het aantal afrekeningen in Amsterdam en xtc-laboratoria in Brabant groeit.’

Meer aandacht voor de positieve ontwikkelingen in de zorg kan geen kwaad. Een beetje borstklopperij en trots mogen daarbij best. ‘Be good and tell it’ zeggen de Amerikanen. Wij Nederlanders hebben het over ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Over het trotse verhaal van Albert Arp, voorzitter van de raad van bestuur van het St Jansdal Ziekenhuis in Harderwijk, en zijn coauteurs over de aanpak achter het succes van dit ziekenhuis (zie blz. 394) zal dat ongetwijfeld worden gezegd. Dat zou jammer zijn, want er is zeker wat van te leren.

Hans van Santen, huisarts en hoofdredacteur

@twitter.com/hansvansantenmc