Geld en de ggz - René Kahn
4 reactiesWanneer u naar de dokter gaat, dan verwacht u een dokter te zullen zien. En vrijwel in de gehele geneeskunde zal die verwachting ook uitkomen. Mocht u echter het ongeluk hebben te lijden aan een psychiatrische aandoening, dan ligt dat iets genuanceerder.
Ook al denk u een ziekte te hebben, ook al lijdt en disfunctioneert u, wanneer u door uw huisarts verwezen wordt naar een ggz-instelling, is de kans dat u een psychiater zult zien eerder een kwestie van geluk dan een vanzelfsprekendheid. Dat dit vroeger zo was, is bekend maar nu, anno 2013?
De psychiatrie profileert zich toch al jaren als medische discipline? Inderdaad, maar blijkbaar zonder veel effect, zo begreep ik onlangs van een psychiater die nog niet zo lang geleden onze opleiding verliet. In de grote ggz-instelling waar zij nu werkt, worden ‘intakes’ verricht door verpleegkundigen, psychologen en soms, inderdaad, door psychiaters.
Dat alleen de laatste is opgeleid voor het doen van diagnostiek in de geneeskunde is blijkbaar door de bestuurders in die organisatie vergeten. Op mijn vraag wie beslist of de patiënt door een verpleegkundige, psycholoog of psychiater wordt gezien, was het onthutsende antwoord dat dit louter op toeval – of beter gezegd, de agenda van de medewerkers – berustte. Onze beroepsvereniging heeft jarenlang via de weg van de inhoud gepoogd deze wantoestand te veranderen. Blijkbaar zijn bestuurders van ggz-instellingen niet erg gevoelig voor dergelijke inhoudelijke argumenten.
Misschien dat de verzekeraars, die de kwaliteit van zorg hoog in het vaandel dragen, een poging kunnen doen. Zij hebben in elk geval een middel in handen waar ggz-directeuren wel degelijk gevoelig voor zijn: geld.
René Kahn, psychiater
S.J.A. Verbeek
Bedrijfsarts, COULLONS France
Hypothyreoïdie, cerebrale Lyme, hersentumor, ziekte van Addison, chronische hypoxemie door slaapapneu, bijwerkingen van medicijnen, chronische CO-vergiftiging door deficiënte ventilatie,.... Ik ben geen Dr House maar heb deze oorzaken van het psy...chisch door de remmen schieten aleens meegemaakt en herkend.
Vergeet men dat psychiaters in de eerste plaats arts zijn,?
W. van der Pol
Apotheker-psychiatrie, Delft
Ik struikel al over de eerste zin. Wanneer beleidsmakers het voor het zeggen krijgen dan wordt het binnenkort heel anders. In diagnose en behandel-straten wordt de patient ontvangen door een robot, die de standaardprocedure (intake?) afwerkt. Er volg...t dan een algoritme waar je pas aan het eind van de straat uitkomt.
Kaspar Mengelberg
psychiater, Amsterdam nl
Op het Instituut voor Multidisciplinaire (eerder: Medische) Psychotherapie (IMP) te Amsterdam, waar ik lang geleden werkte en dat helaas aan Riaggisering ten onder is gegaan, bestond de goede gewoonte dat het eerste contact met iedere patiënt door ee...n spreekuurhoudende psychiater werd verzorgd. Dit had veel voordelen, onder meer dat de fijnere signalen die op somatische pathologie konden wijzen waarschijnlijk eerder herkend werden. Deze gewoonte is in de loop der jaren in onbruik geraakt, waarschijnlijk onder invloed van in- en externe financiële en beleidsmatige zorgmachthebbers. Een psychiater is namelijk duurder dan een verpleegkundige. Ik vrees dan ook bij zorgverzekeraars geen gehoor zal worden gevonden voor de door Kahn terecht gesignaleerde kwaliteitsreductie.
J.B.E. Hulshof
GGZ-arts, WOLFHEZE
Zeer terechte opmerking! Al hoeft dit niet te betekenen dat alle werk dat verricht moet worden in het kader van een intake en diagnosestelling door een psychiater moet worden gedaan. Maar iedere nieuwe patiënt zou toch minstens één keer bij het begin... van een hulpverleningstraject door een psychiater moeten worden gezien met alle dan reeds beschikbare informatie achter de hand en in de loop van een behandeling binnen een multi-disciplinair team zou de patiënt met enige regelmaat opnieuw moeten worden beoordeeld door een psychiater. Als hiermee stelselmatig binnen de psychiatrie anders zou worden omgegaan zou dat het imago van de psychiatrie kunnen schaden en in de afgelopen jaren hebben we als GGZ helaas al een paar keer de bittere vruchten moeten plukken van imagoschade. Gelukkig is het ook weer niet zo dat het in elke GGZ-instelling , -team of -afdeling zo toegaat als door collega Kahn geschetst wordt. Maar elke keer als dat wèl gebeurt is een keer te veel.