Jeuk

Het zal rond 1978 geweest zijn. Ik liep mijn juniorcoschap chirurgie in het Academisch Ziekenhuis Utrecht en stond temidden van een groepje juco’s (junior coassistenten) de operatieve verrichtingen van de hooggeleerde heer te observeren. Deze professor had een hoog aanzien en werd alom gevreesd.

Plotseling keek de hoogleraar op van zijn werk en wees met een vinger naar mij. Ik voelde me zeer vereerd omdat ik werd uitverkoren ten opzichte van de anderen. De professor maakte met zijn vinger een ronddraaiende beweging (sprak niet!) om mij duidelijk te maken, dat ik me moest omdraaien en met mijn rug naar hem toe moest gaan staan. Ik voldeed aan zijn verzoek.

Wat gebeurde er: hij wreef met zijn neus diverse malen aan mijn operatiejas, want zijn neus jeukte. En ik, ik zei niets, maar voelde me wel heel klein worden.

Annette J.J.J. Groen-Broere, verzekeringsarts

««Zomerserie Baas en assistent