Boek: Mijn lieve ouders - Raymond van den Boogaard
Plaats een reactie«« Scoop | Scoop - Boeken
De inrichting als toevluchtsoord
Kan gekte een keuze zijn? Raymond van den Boogaard (1951), journalist bij NRC Handelsblad, denkt van wel. Zijn moeder is welbewust de waanzin in gevlucht om verlost te zijn van haar overweldigende man, meent hij. In Mijn lieve ouders beschrijft hij hoe ze daags nadat haar echtgenoot met pensioen is gegaan, de hele dag in bed ligt te jammeren. Een kleine maand later zit ze in een psychiatrische inrichting, om er de 22 jaar tot aan haar dood niet meer uit te komen.
Doodsbang was ze voor de permanente aanwezigheid van Van den Boogaard senior, zo bleek uit de brieven waarmee ze haar zoon in de weken voor ‘doemdag’ bestookte. En niet zonder reden. De Amsterdamse bankmedewerker beminde zijn vrouw, maar voelde zich bij het minste of geringste tekortgedaan. En dan kon het zomaar gebeuren dat hij vierhoog aan de buitenkant van het balkon hing en dreigde te gaan springen.
Hoewel dit alles stof genoeg lijkt voor een boeiende psychologische studie van een echtpaar, of minstens voor een uitgebreid portret, is Mijn lieve ouders dat niet geworden. Daarvoor is het boekje te dun, te oppervlakkig en eigenlijk ook te subjectief. De auteur schrijft vooral zijn eigen verwondering en frustratie van zich af. Zoals hij de koffers met foto’s en brieven van zijn ouders onaangeraakt in het fietsenhok laat staan, zo laat hij uiteindelijk ook de vragen die hij zelf heeft opgeworpen onbeantwoord bij de lezer achter. Een tikje frustrerend.
Lieke de Kwant
Raymond van den Boogaard, Mijn lieve ouders, uitgeverij Prometheus, 80 blz., 12,50 euro.
«« Scoop | Scoop - Boeken
- Er zijn nog geen reacties
