Voorzitterscolumn Orde: Gedoe om veranderingen

Medisch specialisten die elke dag praktijk doen, kunnen alle veranderingen als de invoering van DBCs, de verantwoording over kwaliteit, en het vastleggen van gegevens er eigenlijk niet bij hebben: Wat denken ze wel achter die vergadertafels? Dat we niets anders te doen hebben dan speeltjes als verbeterde logistiek, veiligheid, verantwoording of innovatie? Wat is dat allemaal voor onzin? Laat mij nou maar gewoon mijn werk doen en val mij er niet mee lastig!

Helaas kunnen we niet om de veranderende wereld heen. Veranderingen vinden niet alleen plaats in Nederland, maar in alle ons omringende landen, ingegeven door een grote toename van vraag naar zorg, door meer technische mogelijkheden, en de meer eisende en de ouder wordende patiënt. Hiervoor moeten systemen worden bijgesteld: er komt een nieuw zorgstelsel waarvoor binnen afzienbare tijd alleen al twaalf wetten moeten worden gewijzigd en toegevoegd. En deze operatie moet in 2006 zijn afgerond. Hierdoor ontstaan veranderingen in de aansturing van de ziekenhuiszorg en in de aansturing van de bouw van de ziekenhuiszorg. Er komt een beetje marktwerking en meer privaat georganiseerde onderdelen van ziekenhuizen en er ontstaat waarschijnlijk een andere ordening van de medische specialismen ten opzichte van de eerstelijns medisch specialist (de huisarts).

De planbare zorg en de niet-planbare zorg zullen zich onderscheiden en het zal duidelijker worden hoeveel inzet en geld er vooral met de ingewikkelde zorg gemoeid is. De zorgverzekeraar mag als regisseur de discussie niet uit de weg gaan en moet zich goed laten informeren door de professionals over hoe en waarom de zorg wordt aangeboden. Van hun kant moeten professionals instrumenten ontwikkelen om de kwaliteit zichtbaar te maken en daarmee pro-actief laten zien hoe goed zij zijn, onder het motto ‘If you’re good, tell them’. Deze grotere transparantie wordt niet in de laatste plaats mogelijk doordat de ICT nu echt doorbreekt. Dat moet ook wel, anders zit het de ontwikkeling van de DBC’s in de weg.

Intussen wil de medicus practicus zo min mogelijk gedoe. Die wil haar of zijn vak uitoefenen onder ideale omstandigheden, in een veilige omgeving, waar de patiënt kan worden behandeld zonder extreme wachttijden en grotendeels volgens gestandaardiseerde evidence-based richtlijnen, die door de wetenschappelijke verenigingen in samenwerking met de Orde zijn opgesteld. Hoezo ‘Wie betaalt, bepaalt’? Wie kennis heeft, heeft macht! De Orde zit aan de onderhandelingstafels om het zo goed mogelijk te regelen voor de medisch specialist op de werkvloer. De macht is te vinden bij de Orde én bij de nauwe samenwerking met onze stakeholders zoals NVZ, NFU, VWS, IGZ en ZN. En om aan die onderhandelingstafel het goede werk te tonen dat de medisch specialist iedere dag verricht, moeten de krachten van de wetenschappelijke verenigingen en de Orde van Medisch Specialisten worden gebundeld!

De bundeling wordt binnenkort beter zichtbaar en merkbaar doordat de wetenschappelijke verenigingen zoveel mogelijk de nieuwe Domus Medica gaan bewonen. De Orde zal hier haar kracht en macht zoveel mogelijk ten dienste stellen van de wetenschappelijke verenigingen, zodat we uniforme activiteiten kunnen ontwikkelen en de Orde dus inderdaad voor alle medisch specialisten haar service kan bieden. In de nieuwe Domus wordt een trainingshuis gerealiseerd waar artsen in opleiding hun training en certificering kunnen krijgen en medisch specialisten hun éducation permanente en de in de toekomst noodzakelijke certificering op professionele basis. Daar moeten we nu zelf een aanzet voor geven, anders wórdt het voor ons georganiseerd. Het is daarom van groot belang dat alle wetenschappelijke verenigingen zich in de nieuwe Domus Medica concentreren om samen te werken.

Intussen zal de Orde aan de verschillende tafels uw belangen blijven behartigen, zodat u ongestoord uw prachtige vak kunt uitoefenen. Want bij alles wat de Orde doet, denken wij: ‘Wat heeft de medisch specialist op de werkvloer eraan?’ Zodat u bij vragen op de werkvloer denkt: ‘Even de Orde bellen!’