Concurrentie om psychologische zorg
Plaats een reactieVerhaak c.s. beschrijven zeer helder de problematiek die ontstaat doordat per januari 2008 de Zorgverzekeringswet ook in de GGZ in werking treedt (MC 40/2007: 1642). Ze wijzen er terecht op dat de tweedelijns GGZ eerstelijnszorg wil leveren en dat dit contraproductief zal werken.
Om dit te voorkomen, zal de huisarts de regie binnen de eerstelijns GGZ in handen moeten houden of krijgen. Om hierover geen misverstand te laten bestaan, zal hij de POH-GGZ (praktijkondersteuner huisarts GGZ), meestal een vereerstelijnde sociaal psychiatrisch verpleegkundige (SPV) zelf moeten aansturen en het werkgeverschap zelf ter hand moeten nemen. Hierdoor heeft hij meer invloed op het verwijspatroon van de POH-GGZ en kan hij door kwalitatief betere aansturing zichzelf financieel ook wat ondersteunen (de broodnodige marktwerking!?).
Managementtechnisch is het voor de huisarts wellicht aantrekkelijker te beschikken over een door een GGZ-instelling gedetacheerde SPV. Dit gemak weegt echter niet op tegen de gevaren hiervan. Een gedetacheerde SPV zal hoe dan ook meer en makkelijker doorverwijzen naar zijn werkgever: de GGZ-instelling. Dit levert altijd duurdere zorg op en schiet voorbij aan het doel van de minister.
Nu al strijden in enkele grote steden monopoliserende GGZ-instellingen om de gunst van de huisarts: degene die de SPV mag leveren, is verzekerd van een goedgevulde tweedelijn. Nu al zie ik psychiaters van kleine instellingen patiënten verliezen aan grote SPV-leveranciers.
En dat allemaal over de hoofden van huisartsen en patiënten. In mijn eigen regio, Eemland, is hier tot op heden nog geen sprake van. Dit door de gelukkige omstandigheid dat de grootste GGZ-instelling en de Riagg nimmer zijn gefuseerd.
Amersfoort, november 2005
Jos van Bemmel, huisarts
- Er zijn nog geen reacties
