Brekebeen of mishandeld
Plaats een reactie
Kinderen zijn brekebenen: voor het 16de jaar heeft 42 procent van de jongens en 27 procent van de meisjes een bot gebroken. Vooral bij erg jonge kinderen is dat waarschijnlijk bij een groot deel het gevolg van kindermishandeling. Want children who don’t cruise, don’t bruise. Daarna wordt het nog moeilijker om onderscheid te maken tussen een ongeluk en een mep.
Het boek Forensische aspecten van fracturen op de kinderleeftijd biedt zeker geen gemakkelijke handleiding voor het ‘eruit halen’ van kindermishandeling. Zoiets bestaat waarschijnlijk ook niet. Een voorbeeld: spiraalfracturen van lange pijpbeenderen zouden bewijs vormen van mishandeling, maar dat hoeft niet zo te zijn. Een kind kan bijvoorbeeld uitglijden terwijl de voet gefixeerd is.
Auteurs Rob Bilo c.s. benoemen allerlei moeilijkheden in de diagnostiek van fracturen. Zo zijn schedelfracturen onmogelijk te dateren, loopt de genezing van botbreuken nogal uiteen in verschillende levensfases, en is het de vraag of ribfracturen na een reanimatie nu wel of niet kunnen voorkomen.
De schrijvers maken het de lezer niet gemakkelijk, door de resultaten van vele onderzoeken achter elkaar te zetten, waar niet altijd een conclusie uit volgt. Veel cijfers dus. Maar gelukkig ook veel illustraties, met duidelijke beschrijvingen van wat erop te zien is. Voor artsen die regelmatig te maken hebben met brekebenen een goed overzicht van recente literatuur. SB
- Er zijn nog geen reacties
