Safe as the Bank of England

Enige tijd geleden heb ik onze praktijk aangemeld voor het landelijk schakelpunt en een UZI-pas aangevraagd. Ik heb al een UZI-pas voor de huisartsenpost, maar krijg nu een tweede voor op de praktijk. Het betreft een duopraktijk met twee assistentes en een praktijkverpleegkundige.

Het aanvragen van dit felbegeerde pasje is omkleed met aanzienlijke veiligheidsmaatregelen. De beveiliging van de Bank of England valt erbij in het niet. Om te beginnen de aanvraagformulieren (alles in vijfvoud), met veel handtekeningen en kopieën van maatschapovereenkomsten – Hoera, onze duopraktijk is een zorginstelling – en paspoorten. En ja hoor, uiteraard was ik ergens vergeten één van de 25 handtekeningen te plaatsen en dan krijg je het formulier onverbiddelijk terug.

Op enig moment krijg ik een geel formulier waarop staat dat ik me moet melden op het postkantoor. De beambte daar staat ook wat verbaasd te kijken: waarom komt de dokter zich hier melden? Tja, ik doe gewoon wat er staat! Het klopt, ik hoef me alleen maar te melden. Ik ben benieuwd waar dat toe zal leiden.

Een dag later komt er wéér post van het UZI-register. De pasjes zijn aangekomen! Ah, kan ik weer naar hetzelfde postkantoor. Weer een half uurtje in de rij gaan staan; huisartsen hebben het niet druk hoor.

Omdat ik me er terdege van bewust ben dat dit kleinood de toegang is tot het landelijke EPD en daarmee tot veel privacygevoelige informatie, heb ik er veel over nagedacht hoe ik er veilig mee kan omgaan. Altijd bij je houden? Waar laat ik hem dan? Hoe houd ik die twee UZI-pasjes uit elkaar? Kan ik ze thuis op mijn bureau laten slingeren? In en uit de paslezer, in en uit het houdertje, ik raak dat ding absoluut een keer kwijt.

Ik kwam er niet goed uit en heb toen navraag gedaan bij een meer ervaren collega die al jaren met een UZI-pasje werkt. Hij had een perfecte oplossing. Hij zei: ‘Ik laat hem gewoon dag en nacht in de paslezer zitten op mijn spreekkamer, dan raak je hem nooit kwijt’.

- ‘Ook als je koffie gaat drinken?’

- ‘Ja’

- ‘En als je naar de wc gaat?’

- ‘Ja.’

- ‘En als je gaat overleggen met de assistente?’

- ‘Ja.’

- ‘En als je visite gaat rijden?

- ‘Ja.’

- ‘En in het weekend?’

- ‘Ja.’

Ik snapte het: goede oplossingen zijn altijd simpel!

• Rubriek Praktijkperikelen