Informatieoverdracht na het overlijden (1)
2 reactiesBegin jaren zestig werkte ik als patholoog in de Mayo Clinic (Rochester, VS) (MC 22/2011: 1425). Er werden daar honderden obducties per jaar verricht door een team van assistenten over wie je als supervisor de leiding had. Voor een obductie kreeg de supervisor het patiëntendossier ter inzage. Na afloop besprak je de bevindingen met de assistenten.
Daarna besprak je het ziekteverloop en de bevindingen van de obductie met de nabestaanden. Hun vragen werden open en eerlijk beantwoord. Ze kregen zo meer inzicht in het verloop van het ziekteproces en het overlijden, en kwamen makkelijker tot begrip en acceptatie. Je merkte vaak, ondanks alle verdriet, een zekere opluchting. Na afloop van het gesprek werd een verslag gemaakt.
Terug in Nederland probeerde ik hier iets identieks te introduceren. Wat mij – zeker tegenwoordig – erg verbaast, is dat er over obductiebevindingen weinig openheid wordt gegeven. Patiënten hebben het recht om binnen bepaalde grenzen zelf hun behandeling te bepalen. Ze mogen hun ziektegeschiedenissen opvragen. Maar obductiegegevens worden met geheimzinnigheid omgeven. Misschien wordt om deze reden maar weinig toestemming voor obductie gegeven. Ook de terughoudendheid van clinici om obductietoestemming te vragen, begrijp ik vaak niet.
In de Mayo Clinic moesten alle aiossen van de grote specialismen een stage pathologie doorlopen. Zij waren daardoor veel meer overtuigd van het belang van obductie. Pathologie was geïncorporeerd in de diverse specialistenopleidingen.
Dat wij in Amerika ons beroepsgeheim zouden schenden door het open gesprek met de nabestaanden, werd daar niet zo gevoeld en ik heb ook nooit iets van problemen daaromtrent gemerkt. De juridische
afdeling van de Mayo Clinic sanctioneerde deze gang van zaken volledig, ook als er werd gesproken over mogelijke ‘fouten’ van de behandelend arts.
Mook, juni 2011
prof. dr. J.L. Slooff, basisarts niet-praktiserend
- Meer brieven
Prof. Dr. A.J.M. Loonen
arts/klinisch farmacoloog, Groningen
Met belangstelling nam ik kennis van de ingezonden brief van collega Sloof. Zijn ondertekening met “prof. Dr. J.L. Slooff, basisarts niet-praktiserend” komt mij echter in vele opzichten onjuist voor. De correcte titulatuur zou mijns inziens moeten zi...jn Prof. Em. Dr. J.L. Sloof, arts, patholoog in ruste. Ik meen dat de voorbehouden van de Wet op de Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg (Wet BIG) alleen in de context van deze wet kunnen gelden. Dit betekent dat de term arts alleen mag worden gebruikt door personen die zijn ingeschreven in het BIG register, wanneer het gaat om het uitoefenen van een beroep in de Nederlandse Individuele Gezondheidszorg en dan nog specifiek nadat de Wet BIG in werking is getreden. Arts is ook een persoonsnaam, een verwijzing naar het voltooid hebben van een specifieke opleiding en een internationale academische titel. Ik begrijp uit zijn brief dat collega Slooff in de jaren zestig (dus decennia voor de invoering van de Wet BIG) als arts heeft gepraktiseerd in de VS. Daarnaast beoefent hij met het schrijven van zijn brief geen beroep in de individuele gezondheidszorg. Het voorbehoud van de Wet BIG op het gebruik van de titel arts kan dus onmogelijk van toepassing zijn.
Overigens wil ik vraagtekens plaatsen bij de vraag of de huidige Masters die de universiteit verlaten in internationaal verband de titel arts of een equivalent daarvan wel mogen voeren. Dit zou gemakkelijk als misleiding van de internationale gemeenschap kunnen worden beschouwd. De afgestudeerden hebben immers geen artsexamen afgelegd, maar een lagere algemene universitaire graad behaald. Het is interessant om te onderzoeken welke consequenties dat zou moeten hebben voor de positie van Nederland in de internationale gezondheidszorg.
A.J.M. Loonen
arts/klinisch farmacoloog, 'S-HERTOGENBOSCH
Ik zond eerder een opmerking bij het onderschrift bij deze email die zonder nadere informatie en zonder opgave van redenen niet is geplaatst. Ik hoop dat sprake is van een technisch probleem, want het siert anders de redactie van MC niet om zo te wer...k te gaan.