De Sprong

Nora Fischer (1987) is een geweldige zangeres en theaterpersoonlijkheid, bejubeld door de internationale muziekpers en excellerend in een onwaarschijnlijk rijk muzikaal palet.

Getuige albums als Hush, Folk en The Only One, de liederencyclus die Louis Andriessen voor haar stem schreef, en die sinds zijn verschijnen niet meer van mijn Spotify-lijst is verdwenen. Sinds 2022 hult ze zich echter in stilzwijgen. Nu is ze ineens weer terug op de concertpodia, maar zingen zal ze niet. In haar solovoorstelling De Sprong vertelt ze hoe een complexe verkramping haar strottenhoofd in een zodanige houdgreep hield dat zelfs een verjaardagsliedje er niet meer uitkwam. Ze noemt het zelf ‘een soort over de kop geslagen imposter syndrome’. Het was alsof ze eindelijk door de mand was gevallen als een bedrieger. En dat nog wel op het hoogtepunt van haar carrière. Hoe kon zoiets gebeuren? Ze verhaalt aan de hand van eigen opnamen van de verstikkende druk van ‘s werelds grootste podia, tot de innerlijke druk die ze als ‘een venijnige angel’ uit haar systeem moest trekken om haar keelspieren weer tot ontspanning te manen, om zo het simpele plezier in zingen te hervinden. Hoe ze alleen nog maar naar zichzelf kon kijken door de ogen van anderen. En daar kwam dan ook nog eens een persoonlijke tragedie bij. Je zou kunnen zeggen: een universeel herkenbare casus over hoe perfectionisme, niet-goed-genoeg-zijn en verlies een mens tot mentale en fysieke ontwrichting kunnen drijven. 

De Sprong, zie voor speellijst en info over haar muziek: norafischer.nl. De trailer van de voorstelling vindt u hier.